Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Ενός λεπτού σιγή





Ενός λεπτού σιγή λοιπόν
για μια παραίσθηση ιδανική
την ώρα εκείνη, τη στιγμή
που τ' όνειρό σου
σαν ξάγρυπνος φρουρός περιπολεί
τις αντοχές σου που απόμειναν να κείτονται
σε καραβιού πλώρη δεμένες
ή σαν αιώνιος εραστής
που με λοξές ματιές
και φλέβες κόκκινες. ανάγλυφες παραληρεί
δίχως φραγμό στον ύπνο του.
Την ώρα εκείνη, τη στιγμή
που η λησμονιά
τη συγκατάθεσή σου αγνοεί και επιμένει
τις θύμησες που αγαπάς να σβήνει με μανία
και τις χαρές, τις ζωγραφιές, τους στίχους σου
με λύσσα να διαγράφει
κι όλο το απέραντο
της μνήμης σου το χρώμα
να ξεθωριάζει μονομιάς,
αχνή οπτασία.
Την ώρα εκείνη, τη στιγμή
που γεύεσαι
τη γύμνια της ανάσας σου
τη γύμνια της ψυχής σου
τα τρίσβαθα του νου
την όλη παρουσία σου που αγγίζεις
κι ελεύθερα τα μάτια σου
στάζουν το δάκρυ
σαν καθρεφτίζονται-πολύτιμα πετράδια-
Στων αστεριών την ασημένια λάμψη

Γαλάτεια Π.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου